Salony Elbląskie to cykliczne przeglądy twórczości środowiska plastycznego związanego z Elblągiem.
Zbiorowe wystawy w Centrum Sztuki Galeria EL organizowane są już od 40 lat. Zasady tegorocznej, już 27 prezentacji określono następująco:
„Podobnie jak podczas ostatniej edycji Salonu Elbląskiego, także w tym roku zdecydowaliśmy się na zaprezentowanie na wystawie jedynie prac, które zakwalifikowane zostały przez niezależne jury,( w składzie: prezes ZPAP w Olsztynie, prezes ZPAP w Gdańsku i dyrektor CS Galeria EL. Czujemy się w obowiązku wytłumaczyć się z tej decyzji. Nigdy wcześniej o dopuszczeniu prac na Salon nie przesądzała żadna komisja. Zdecydowaliśmy się na to z kilku powodów. Po pierwsze, nie chcieliśmy, aby decyzja o przyjęciu na wystawę prac artystów, którzy nigdy wcześniej nie brali w niej udziału, pozostawała indywidualną decyzją, swoistym „widzimisię” dyrektora Galerii EL. Po drugie, zależy nam na tym, aby prezentować prace dobre. Doświadczenie pokazuje, że nie jest niestety regułą, iż artyści, którzy prezentują swoje prace na Salonie od lat, podczas każdej edycji pokażą coś równie wartościowego. Dlatego, wybór prac pozostawiliśmy niezależnej komisji, która nie zwracając uwagi na nazwisko, dorobek czy doświadczenie, poddała pod ocenę same prace. Ich wybór może zaskakiwać, może wzbudzać sprzeciw, ale pozostaje dla nas wiążący.
.. Mniej więcej jedna trzecia to artyści, których prace obejrzymy w Galerii EL po raz pierwszy. „
Dostąpiłem tego zaszczytnego wyróżnienia i moje prace znalazły się na tej wystawie.
Komisja zakwalifikowała prace wykonane w dowolnych technikach i reprezentowane jest: malarstwo, rzeźba, tkanina, grafika, rysunek, fotografia, techniki własne i mieszane oraz instalacje.
Uczestnictwo w 27 Salonie jest dla mnie debiutem zdublowanym. Bo nie tylko jako udział w prezentacji dzieł ok. 50 artystów zawodowych, lecz i zastosowana przeze mnie sama technika tworzenia jest pewną nowością po latach malowania i tworzenia grafik.
Przyznaję, że choć powstawanie moich prac jest bardzo mozolne, to jednak dostarcza szczególnej satysfakcji z racji przyjęcia całkowicie autorskiej i raczej niecodziennej techniki tworzenia. . Krótko mówiąc, zastosowałem technikę własną i w swoich pracach łączę: drewno i stal, a do tradycyjnych narzędzi dołączyłem operowanie żywiołem ognia.
Efektem są kompozycje w których przywołuję formy plastyczne pozbawione odniesień do tzw. anegdoty literackiej dzieła i „realizmu”. . Chodzi mi o wyabstrahowaną samą formę plastyczną, dlatego też tytułuję prace np. jako „Kompozycja I”, „Kompozycja II” itp.
Wystawa w imponującej przestrzeni elbląskiej Galerii El będzie trwała jeszcze do końca sierpnia.
(obraz Margarity Wójcik)
Dodaj komentarz!